Bezgłowa Hydra

Exnymphetamine

Stojąc przed mieszkaniem Pana Granta zauważyliście, że każdy mijający was przechodzeń dokładnie się wam przygląda i stara się was ominąć.
W tym samym czasie z mieszkania Granta dobiegł was odgłos otwierania zamka. Klamka poruszyła się i drzwi otworzyły się cicho do wewnątrz. Ukazał się wam młody chłopak, gdzieś około 17 lat, ubrany jedynie w spodnie w ręku trzymając pomiętą brązową koszule w kratkę.
Patrzył trochę na was osłupiały, a potem odezwał się ściszonym głosem.
-Słucham?W czym mogę pomóc?Jeśli szukacie mojego Ojca, to niestety nie zastaliście go teraz, i wątpię czy kiedykolwiek będziecie mieli okazję z nim porozmawiać-kończąc swoją wypowiedź opuścił głowę i szykował się do zamknięcia drzwi.

Demirel

Bernard McDogers

Bernard szybkim ruchem przytknął koniec swej laski do drzwi, nie pozwalając tym samym na ich zamknięcie. A po dłuższej chwili odezwał się głosem nieznoszącym sprzeciwu:
-Jak to? Natychmiast zawołaj Ojca chłopcze! Byłem z nim umówiony, przecież wysłał po mnie swojego kierowce! powiedział z oburzeniem.
-A tak swoją drogą to dr Grant nic nigdy nie mówił że ma dorosłego syna. - dodał z zaciekawieniem. - Bernard z roztargnienia zapalił zapałkę po czym nie podpalając niczego zgasił ją z powrotem.
-Co się stało? Chłopcze mów! - z zaciekawieniem przyglądając się rozmówcy, rozejrzał się dookoła czy nikt ich nie obserwuje.

Exnymphetamine

-To niemożliwe, żeby Ojciec po Pana posłał. On zaginął jakiś tydzień temu. Wrócił z uczelni i wyszedł na spacer jak zawsze. Nikt go już później nie widział.-Odpowiedział na jedno z pytań.-A dlaczego nie mówił,ze ma syna to już nie potrafię Panu odpowiedzieć.-Zamknął z hukiem drzwi, omal nie łamiąc Twojej laski. Po czym usłyszeliście dźwięk przekręcania klucza w zamku.

Demirel

Bernard McDogers

- Mogę przysiąc że dzieje się tu coś niezwykłego! - powiedział ze złością Bernard. - To nie jest normalne, że człowiek wykształcony i bogaty jak dr Grant, wychodzi z domu i znika! To wręcz niedorzeczne! - powiedział z oburzeniem.
- Tu się niczego więcej nie dowiemy - wzruszył ramionami w rezygnacji, pociągnął nowo zapaloną fajkę i dodał:
- Czy nie uważa Pan, Panie Dante że powinniśmy się czegoś więcej dowiedziec o tym dziwnym zaginięciu? Może od lokalnego szeryfa? A może powinniśmy wrócic do tego rozkraczonego automobilu, cośmy go porzucili na wzgórzu? Jak Pan uważa? - zapytał wyczekująco.

MAZZ

Dante

-nie mam nic przeciwko, w końcu może natrafię na jakiś dobry materiał na artykuł, oczywiście napisany z rozsądkiem. Niech mnie pan nie bierze za zwykłego pismaka śmądaka. Możemy zacząć natychmiast. rzekł Dante głosniejszym tonem, mając na celu uspokojenie młodego przestraszonego człowieka który zamknął drzwi przed waszymi nosami. Nie rzucając natarczywych i podejrzewanych spojrzeń, obserwuję okolicę, a zwłaszcza okna sąsiadów.

Exnymphetamine

Ponownie usłyszeliście odgłos przekręcania klucza dobiegający od strony drzwi, które wcześniej zatrzasnęły się przed waszymi nosami. Młokos teraz już ubrany również w koszule wyjrzał na ulice i rozejrzał się dokładnie we wszystkie strony. Upewniwszy się, że na zewnątrz oprócz was nie ma innych przechodniów otworzył szerzej drzwi i wyszedł na zewnątrz.
- Przepraszam? Pan jest z gazety?-spytał lekko onieśmielony.Wkładając ręce do kieszeń przyglądał się uważnie Twojej osobie.-Mógłby Pan pomóc mi w odnalezieniu ojca?-spojrzał na Ciebie pytająco.

MAZZ

Dante

-hmmm, młody człowieku, twe zachowanie nie było zbyt przyjazne, ale jeżeli zaprosisz nas na herbatę, być może będziemy w stanie ci pomóc odpowiedział spokojnie i uprzejmie dziennikarz oczekując na zapytany gest...

Exnymphetamine

-Przepraszam to z zdenerwowania. Tak zapraszam Panów do środka.-otworzył szerzej drzwi i wprowadził was do środka.
Chłopak przedstawił się jako James Grant. Był jedynym synem, i zarazem ostatnim członkiem rodziny swojego ojca. Prowadząc was do salonu zauważyliście otwarte drzwi do jednego z pokoi. Prawdopodobnie była to pracownia jego ojca, o czym miały świadczyć porozrzucane książki i notatki, jak również kilka osobliwych figurek stojących na biurku(BERNARD przypominasz sobie, że biurze w Arkham Grant miał podobne) oraz fajka leżąca na podłodze.
Już w samym salonie pozostawił was na chwile, po czym wrócił z herbatą i maślanymi ciasteczkami.

Demirel

Bernard McDogers

Milcząc i pociągając kolejnego dymka, ruszył za pozostałymi i wszedł do kamienicy. Poruszając się o lasce, wolno, mógł bez problemu przyjrzec się mijanym wnętrzom otwartych pokoi. Po zauważeniu niezwykłego nieładu w pokoju dr Granta - przystanął na sekundę i przyjrzał się uważnie rozrzuconym w pokoju przedmiotom, kolejną sekundę spożytkował na dokładne przyjrzenie się figurkom i próbie przypomnienia sobie co mówił o nich dr Grant. Po tej chwili, Bernard ruszył za Dantem, po czym wszedł do salonu w którym na chwilę zostali sami.
- Widział Pan tamten otwarty pokój, Panie Dante? Coś tu nie gra! Nie podoba mi się to! - powiedział ściszonym głosem, tak aby James Grant nie usłyszał.

MAZZ

Dante

-tak, zauważyłem ten nieład w pokoju odparł dziennikarz, i zaraz dorzucił : - i dodatkowo moją uwagę przykuli ci przechodnie co omijali nas gdy staliśmy przed drzwiami kamienicy, cos jest nie tak. Musimy być ostrożni dokończył dziennikarz uważnie rozglądając się po pokoju i zastanawiając się, czy w ciasteczkach nie ma podejrzanej substancji...

Exnymphetamine

James usiadł wygodnie w fotelu, upił trochę herbaty i zastanowił się przez chwile. Było widać, że jest przygnębiony i zmęczony. Pewnie w myślach przypominał sobie ojca, i zastanawiał sie co mogło mu się stać.

-Jest Pan przyjacielem mojego ojca?-skierował pytanie do Bernarda.-Wspominał, że będzie miał gościa w tym tygodniu...-przerwał na chwile, by napić się herbaty-Może Wy moglibyście go odszukać?

-Tydzień temu wrócił do domu z uczelni. Zjadł obiad i poszedł do swojego biura. Później wyszedł i nikt go nie widział więcej. Policja po dwóch dniach zakończyła poszukiwania, stwierdzając że pewnie się utopił i nie ma szans na odnalezienie ciała. Ale ja w to nie wierze. Myślałem, że może jakiś list zostawił pożegnalny, ale nic nie znalazłem. W jego pokoju panował bałagan. Taki jak teraz. nic nie ruszałem.

MAZZ

Dante

-hmmm, doprawdy dziwna sprawa w takim układzieale pozwolisz młody człowieku, że zapytam o mgłę. O co chodzi z nią? To jakieś przesądy,legendy czy rzeczywiście coś w niej jest? W czym wogóle specjalizował się twój ojciec ? spokojnie rozwijał rozmowę dziennikarz , i w pierwszej kolejności nasuwało mu się połączenie tajemniczej mgły i zniknięcia mieszkańca miasta....

Exnymphetamine

-Mgła? Oj. Ona zawsze była odkąd pamiętam. Pojawia się o świcie i utrzymuję się aż do zmierzchu i to zawsze w tym samym miejscu. Jak tylko wyjdziecie poza miasto w kierunku plaży zauważycie wyłaniające się z mgły iglice starego domu. Musicie popytać starszych mieszkańców miasta o jakieś konkretne fakty.Ale nie wiem co to ma wspólnego z moim ojcem- stwierdził na końcu.

-Ludzie są tu nieufni wobec obcych..-dodał.

Demirel

Bernard McDogers

- Czy ojciec wspominał coś o swoich badaniach? Mówił coś o spotkaniu w mieście, poza mną oczywiście? - zapytał gorączkowo Bernard, przeszukując swą pamięc co do badań jakie prowadził dr Grant.

- Czy mogli byśmy przepatrzec rzeczy twojego ojca, może to naprowadzi nas na jakiś trop? - zapytał z wyczekiwaniem.

- Panie Dante wiem o czym Pan myśli, ale nie sądzę żeby jakieś wybryki pogodowe miały coś wspólnego z zaginięciem mojego przyjaciela! - powiedział mocnym, zdecydowanym tonem, lecz uprzejmie i z taktem.

-Proszę mi powiedziec więc, skoro ta mgła jest tu od kilkunastu lat, to dlaczego dopiero teraz wokół niej zrobiło się tak głośno? - zapytał Dantego.

MAZZ

Dante

powiedzmy że z moich źródeł wynika że właśnie od niedawna zaczyna się tutaj coś dziać Panie Bernardzie. Z ciekawości zaczęli tutaj przybywać i inni dzienniarze, miłośnicy niewyjaśnionych zjawisk, jak i zwykli ciekawscy. Mieszkańcy zapewne podpięli to pod najeźdzców ich miejscowości i są nieufni, słyszałem nawet że to przez kogoś przyjezdnego, ale ile w tym prawdy to nie wiem. zrobił chwilę przerwy , po czym dodał : ja chętnie się przekonam, dostałem zlecenie napisania artykułu, więc zamierzam to zrobić odpowiedział dziennikarz wzrokiem sięgając pokoju zaginionego.